Μας φοβούνται ....

 

40 ΜΕΡΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ (μικρό διήγημα - Κατεβάστε δωρεάν το ebook)

 

40 ΜΕΡΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ 

(download free ebook)

Εσύ σε ποια στιγμή της επίγειας ζωής του Ιησού Χριστού θα ήθελες να ήσουν παρών ; 

Η ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΤΗΚΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ ... (ΔΙΗΓΗΜΑ)

 

Η ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΤΗΚΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ 

Τι όνειρα βλέπει άραγε η δική σου πόλη ; 

ΠΕΡΙ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ ΚΟΡΩΝΟΪΟΥ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

 

«Αλίμονο σας, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές. Μοιάζετε με τάφους που δε φαίνονται, και όμως οι άνθρωποι που βαδίζουν από πάνω τους δεν έχουν ιδέα ότι μολύνονται.»

Ιησούς Χριστός

Κατά Λουκάν 11 ⁴⁴

Εισαγωγή

Αισίως ο κορωνοϊός συμπορεύεται με την Ανθρωπότητα εδώ και ένα χρόνο περίπου απ’ όταν πρωτοεμφανίστηκε και προκάλεσε την πανδημία, η οποία στην τρέχουσα φάση βρίσκεται στην χειρότερη φάση της. Η πανδημία αποτελεί ένα κοσμοϊστορικό γεγονός το οποίο αναπόφευκτα αλλάζει και θα αλλάξει τον πολιτισμό μας  ριζικά και σίγουρα αποτελεί επιλογή της κάθε κοινωνίας εάν τελικά απ’ αυτό το κακό θα προκύψει ένα καλύτερο μέλλον ή εάν αυτή η δοκιμασία μας καταντήσει χειρότερους σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο.

Η παρούσα τοποθέτηση επικεντρώνεται στην πανδημία του κορωνοϊού σε συνάρτηση με την θρησκευτική πίστη και την στάση της Εκκλησίας απέναντι σε αυτή την δύσκολη κατάσταση.

Είμαι Χριστιανός αλλά πλέον πιστεύω ότι οι οργανωμένες θρησκείες απώλεσαν τον ιερό ρόλο τους και δεν έχουν να προσφέρουν εποικοδομητικό ρόλο στην σχέση ενός πιστού με τον Θεό ενώ παρατηρείται σε αρκετές περιπτώσεις  ότι μεμονωμένα ή συλλογικά, κληρικοί και Ιεράρχες αντί να επιφέρουν την λύτρωση στο ποίμνιο τους, λειτουργούν καταδικαστικά προς αυτούς είτε σε σωματικό είτε σε ψυχικό επίπεδο. Είμαι βαθύτατα θλιμμένος και προβληματισμένος πρωτίστως ως Χριστιανός με την στάση χριστιανών, κληρικών και Ιεραρχών απέναντι στην πανδημία και παρακάτω παρουσιάζονται οι λόγοι.

 

Διασπορά διχόνοιας ανάμεσα στο χριστιανικό ποίμνιο από φανατικούς χριστιανούς και ιεράρχες

Η εξαγγελία και η εφαρμογή μέτρων όπως το κλείσιμο των Εκκλησιών και η λειτουργία τους χωρίς την παρουσία πιστών προκαλεί σφοδρές αντιδράσεις εκ μέρους μερίδας χριστιανών, κληρικών και ιεραρχών οι οποίες σε αρκετές περιπτώσεις είναι παραληρητικές με μεσαιωνικό χαρακτήρα και δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Δηλώνουν προκλητικά ότι δεν σέβονται τις αποφάσεις της Πολιτείας και δεν διστάζουν να προχωρήσουν σε παραβίαση των Διαταγμάτων. Υπάρχουν αρκετοί οι οποίοι θεωρούν ότι είναι ήρωες πίστεως, μάρτυρες του δόγματος τους, πιο σωστοί και πιο ηθικοί από τους υπόλοιπους. Δεν διστάζουν να σπέρνουν τον διχασμό ανάμεσα στους Χριστιανούς με την κατηγοριοποίηση αυτών οι οποίοι προσέρχονται στις εκκλησίες και αυτών που τηρούν τα μέτρα και μπορούμε να βάλουμε στην εξίσωση και την κατάκριση λειτουργών της Πολιτείας όπως Χριστιανούς Υγειονομικούς Λειτουργούς οι οποίοι σε εντεταλμένη υπηρεσία προσπαθούν να παρεμποδίσουν την εξάπλωση της πανδημίας με την εφαρμογή των μέτρων. Σε αρκετούς ελέγχους μας είπαν ότι προσπαθούμε να φέρουμε την Νέα Τάξη του Αντίχριστου, μας ειρωνεύτηκαν ρωτώντας μας σε ποιο Θεό πιστεύουμε. Πόσο ανήθικο και ενδεχομένως βλάσφημο είναι να προσπαθήσεις να κλονίσεις την πίστη ενός επαγγελματία με χριστιανική πίστη, ο οποίος βρίσκεται στην πρώτη γραμμή για την αντιμετώπιση της πανδημίας, με αυξημένο κίνδυνο μόλυνσης του από τον ιό, να έχει την συνεχή αγωνία για την υγεία του αλλά και να προσπαθεί να φέρει εις πέρας το καθήκον του και να σώσει ζωές και να δέχεται αυτόν τον ψυχολογικό και υποχθόνιο πόλεμο από άλλους χριστιανούς; Και όσοι επιδιώκουν αυτή την ανήθικη και δειλή συμπεριφορά γιατί πιστεύουν ότι αυτοί είναι άγιοι και οι επαγγελματίες τάχα πράττουν έργο του διαβόλου, τότε ας λάβουν υπόψη τα λόγια του Ιησού Χριστού που τους προειδοποιεί ξεκάθαρα : « Όποιος γίνει αφορμή να κλονιστεί ένας απ’ αυτούς τους μικρούς που πιστεύουν σ’ εμένα, το καλύτερο γι’ αυτόν είναι να κρεμάσει μια μυλόπετρα στο λαιμό του και να πέσει στην θάλασσα» (Κατά Μάρκον 9 ⁴²).

 

Κλείσιμο εκκλησιών και θέμα προσέλευσης πιστών σε αυτές εν καιρώ πανδημίας

Ωστόσο υπάρχει η σημαντική παράμετρος κατά πόσο πρέπει να θεωρείται ότι η προσέλευση στην εκκλησία εν καιρώ πανδημίας ενώ απαγορεύεται ώστε να αποφεύγεται ο συγχρωτισμός πολλών ατόμων με τον αυξημένο κίνδυνο διασποράς του κορωνοϊού που θέτει σε κίνδυνο την υγεία και την ζωή των χριστιανών, μία ομολογία πίστεως όπως διακήρυξε ο Μητροπολίτης Μόρφου στο μήνυμα του στην λειτουργία 2 Ιανουαρίου 2020 ή αν τελικά πρόκειται για ολιγοπιστία εκ μέρους των χριστιανών, όπως προσωπικά πιστεύω.

Η πανδημία σαφώς δοκιμάζει τα κράτη, τα Συστήματα Υγείας, τις ανθρώπινες σχέσεις αλλά και την σχέση μας με τον Θεό, την πίστη μας. Ποια είναι όμως τελικά η δοκιμασία της πίστης μας ; Να αψηφήσουμε τις προειδοποιήσεις των  επιστημόνων και θέτοντας την υγεία μας σε κίνδυνο να τρέξουμε στις εκκλησίες ως ομολογία της πίστεως μας ή να συμμορφωθούμε με τις υποδείξεις της Πολιτείας και να αναζητήσουμε άλλους τρόπους εξασκήσεως της θρησκευτικής μας πίστεως ;

Καταρχάς θα πρέπει να επισημανθεί ότι δεν τίθεται θέμα απαγόρευσης της πίστεως προς τον Ιησού Χριστό ώστε κάποιος να νιώσει την ανάγκη να μαρτυρήσει με τον οποιοδήποτε τρόπο ή να βασανιστεί και στην προκειμένη περίπτωση να επιμολυνθεί με τον κορωνοϊό όταν προσέλθει στην εκκλησία θεωρώντας έτσι ότι ομολογεί την πίστη του. Η προσωρινή κατάσταση για μη προσέλευση στις εκκλησίες για την προστασία των πιστών χριστιανών και πάντοτε με τον συνδυασμό της δυνατότητας παρακολούθησης της Θείας Λειτουργίας από το διαδίκτυο ή από την τηλεόραση δεν θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να θέτει τέτοιο ηθικό δίλλημα στους χριστιανούς  περί της πίστης τους.

Ο Ιησούς Χριστός δεν θα κατακρίνει κανέναν από εμάς αν δεν προσέλθουμε στην εκκλησία για ένα ή δύο μήνες, θα ήταν παρανοϊκό κάποιος να ισχυριστεί ότι ο Χριστός μας θέλει να αρρωστήσουμε ή να πεθάνουμε  και σίγουρα δεν αποτελεί δειλία ως προς την πίστη μας στον Θεό αν προσπαθήσουμε να προστατεύσουμε τον εαυτό μας ειδικά σε αυτή την περίπτωση που δεν τίθεται κανένα θέμα απάρνησης της πίστεως μας. Άλλωστε και ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός έσωσε τον εαυτό Του σε περιπτώσεις που προσπάθησαν να τον θανατώσουν γιατί απλά δεν ήταν αυτό το σχέδιο του Θεού όπως μπορούμε να εντοπίσουμε στο Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο 4 ^29-30. Υπάρχει κάποιος που θα διαπράξει την μέγα βλασφημία να κηρύξει τον Ιησού Χριστό ως δειλό γιατί στην προκειμένη περίπτωση προστάτεψε τον εαυτό Του, τον ίδιο τον Ιησού Χριστό που βρήκε μαρτυρικό και βάναυσο θάνατο πάνω στον σταυρό γιατί αυτό ήταν το θέλημα του Θεού; Ίσως ο Ιησούς Χριστός μέσα από το δικό του παράδειγμα μας καλεί να προστατεύσουμε και εμείς τον εαυτό μας από τον κορωνοϊό γιατί πιστεύω ότι ο Θεός δεν μας θέλει να χάσουμε τις ζωές μας από την πανδημία , δεν είναι αυτό το θέλημα Του. Γιατί αν αυτό είναι το θέλημα Του χωρίς κανένα περιορισμό αυτός που πρέπει να χαθεί από τον ιό, θα χαθεί και θα μολυνθεί είτε στο σπίτι του μετά από επίσκεψη, στην υπεραγορά κλπ. Δεν χρειάζεται αυτή η νοσηρή ή και θανάσιμη κατάσταση να λάβει μέρος μέσα σε μία εκκλησία.

Η απάντηση δεν θα μπορούσε να μην βρίσκεται στο ιερό βιβλίο των Χριστιανών, την Αγία Γραφή και αν επιτέλους οι περισσότεροι χριστιανοί το διάβαζαν κάποια φορά ίσως να μην διακατέχονταν από τυφλό φανατισμό σε σημείο αυτοκαταστροφικό, επικίνδυνο για την υπόλοιπη κοινωνία, στα όρια παραληρήματος και μεσαιωνικών αντιλήψεων. Ίσως και κάποιοι άλλοι θα έπρεπε να αφήσουν στην άκρη το διάβασμα των κόμικς του Αστερίξ και να έριχναν ξανά μια ματιά γιατί θα έβλεπαν ότι ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός μας δίνει την ξεκάθαρη απάντηση Του περί της λατρείας του Θεού σε ναούς και κατά πόσο είναι  ομολογία πίστεως η προσέλευση μας σε εκκλησίες.

Στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο στίχοι 4^19-24 διαβάζουμε την συνομιλία του Ιησού Χριστού με την Σαμαρείτισσα όπου ο αγαπητός Χριστός λέει ότι θα έρθει ο καιρός όπου ο Θεός δεν θα λατρεύεται στους ναούς αλλά θα τον λατρέψουν όπως πρέπει: «Είναι όμως κοντά ο καιρός, ήρθε κιόλας, που οι πραγματικοί λατρευτές θα λατρέψουν τον Πατέρα με την δύναμη του Πνεύματος, που αποκαλύπτει την αλήθεια γιατί έτσι τους θέλει ο Πατέρας αυτούς που τον λατρεύουν.»

Διαβάζοντας το απόσπασμα διαπιστώνουμε ότι η απόλυτη ανάγκη της προσέλευσης σε ναούς για την ομολογία της πίστεως μας και την λατρεία του Θεού αποτελεί ολιγοπιστία και ενδεχομένως βλασφημία γιατί οι Ιεράρχες θα πρέπει να εξετάσουν κατά πόσο εν άγνοια τους ή βρισκόμενοι σε έπαρση ή σε πλάνη προσπαθούν να ανυψωθούν υπεράνω του Άγιου Λόγου του Ιησού Χριστού  προσπαθώντας να Τον ακυρώσουν !!

Για χάρη της συζήτησης και μόνο χωρίς να υφίσταται τέτοιο ενδεχόμενο, ας υποθέσουμε ότι το κλείσιμο των εκκλησιών για τους πιστούς είναι κάποιας μορφής διωγμού της χριστιανικής πίστεως από τις καταστάσεις (και όχι στοχευμένα). Γιατί οι χριστιανοί πιστοί δείχνουν τόση ολιγοπιστία μακριά από τις εκκλησίες;  Υπάρχουν τόσα και τόσα παραδείγματα από την χριστιανική παράδοση όπου Άγιοι του Θεού ομολόγησαν την πίστη τους μέχρι το σημείο της αγιοποίησης μακριά από ναούς και εκκλησίες. Προφήτες που ομολόγησαν την πίστη τους σε μπουντρούμια κάτω από την γη, σε σπηλιές, πάνω σε βουνά κατατρεγμένοι και διωκόμενοι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Προφήτης Ηλίας όπου κατά προτροπή του Θεού κατέφυγε σε βουνό για να σωθεί από την θανάτωση και ο Θεός δεν δυσαρεστήθηκε μαζί του αλλά αντιθέτως του προσέφερε ότι χρειαζόταν ! Γιατί στις σημερινές μέρες δηλαδή να δυσαρεστηθεί ο Θεός με τους πιστούς όταν θα χρειαστεί απλώς να παραμείνουν για λίγο μακριά από τις εκκλησίες ώστε να μην πάθουν κακό όταν ο ίδιος ο Θεός προέτρεψε τους Προφήτες Του να το πράξουν ;

Προσέλευση κόσμου σε κηδείες

Παρατηρείται ακόμη ένα επικίνδυνο φαινόμενο κατά την διάρκεια της πανδημίας και αναφέρομαι στην τέλεση κηδειών με την παρουσία ατόμων πέρα από το προβλεπόμενο όριο των 10 ατόμων από τα Διατάγματα του Υπουργού Υγείας. Μάλιστα για το συγκεκριμένο φαινόμενο υπάρχει διαπιστωμένο προηγούμενο και αναφέρομαι στην περίπτωση με την κηδεία στο χωριό Κυπερούντα τον Οκτώμβριο του 2020, όπου υπήρξε διασπορά του κορωνοϊού στην κοινότητα και εισχώρησε ακόμη στο γηροκομείο του χωριού με την τραγική κατάληξη τον θάνατο ηλικιωμένων ατόμων που διέμεναν εκεί. Δηλαδή από μία κηδεία όπου δεν τηρήθηκαν τα προβλεπόμενα μέτρα που ορίζονται στα Διατάγματα του Υπουργού Υγείας προέκυψαν και άλλες κηδείες!

 Αν αναλογιστεί κανένας από αυτή την οπτική την κατάσταση πρόκειται για κάτι το τραγικό και θα μπορούσε κάποιος να επικαλεστεί τον στίχο της Αγίας Γραφής: «Ο Ιησούς όμως του είπε: ‘’Ακολούθησε με κι άφησε τους νεκρούς να θάψουν τους νεκρούς των’’» (Κατά Ματθαίον 8 ²²).

Σε όσους αποβιώνουν εν καιρώ πανδημίας από οποιοδήποτε λόγο και υπάρχουν σε ισχύ μέτρα για τις τελετές κηδείας πρέπει να τα σεβόμαστε και να τηρούμε. Να απευθύνουμε τους τελευταίους νεκρικούς ασπασμούς ‘’Καλό Παράδεισο’’, ‘’Ελαφρύ το χώμα που τον/την σκεπάζει’’ στο άκουσμα της τραγικής είδησης και δεν χρειάζεται να μεταβούμε στην εκκλησία ή στο κοιμητήριο κατά την διάρκεια της τελετής και ας αφήσουμε τους δικούς του ανθρώπους να τον/την αποχαιρετίσουν. Μπορούμε κάλλιστα να πάμε τις επόμενες μέρες και να αφήσουμε λουλούδια ή να ανάψουμε κεράκι στο τάφο, να κάνουμε την εισφορά μας χωρίς να θέτουμε σε κίνδυνο την δική μας υγεία ή άλλων συνανθρώπων μας και για όνομα του Θεού, να αποτρέψουμε ξανά από μία κηδεία να προκύψουν άλλες κηδείες.

 

Προσκύνημα εικόνων κατά την διάρκεια της πανδημίας

Ακόμη ένα σημείο από την στάση των χριστιανών απέναντι στην πανδημία είναι η πώρωση και η λανθασμένη εντύπωση που έχουν οι πιστοί για το προσκύνημα των ιερών εικόνων. Είμαι έντονα αντίθετος ως προς το προσκύνημα των εικόνων (χωρίς αυτό να αναιρεί την πίστη μου ως προς την πεποίθηση της ύπαρξης θαυματουργών εικόνων)  γιατί πρόκειται για μία γρήγορα και έμμεση ανταλλαγή σωματικών υγρών – σάλιου – μεταξύ των πιστών και σε περίπτωση που κάποιος είναι θετικός στον κορωνοϊό και προηγηθεί το προσκύνημα του χωρίς να γίνει καθόλου ή ελλιπής απολύμανση και ο επόμενος προσκυνήσει στο ίδιο σημείο τότε υπάρχει αυξημένη πιθανότητα να έχουμε επιμόλυνση. Ακόμη και σε περίπτωση που ο κίνδυνος είναι υπερεκτιμημένος στην προκειμένη περίπτωση, μου προκαλεί εντύπωση η στάση των χριστιανών η οποία παραπέμπει στα μαύρα χρόνια του Βυζαντίου μεταξύ των Εικονομάχων και των Εικονολατρών. Σε συζήτηση που είχα με άλλους χριστιανούς που επιδίδονται σε προσκύνημα εικόνων εκφράζουν σχεδόν την σιγουριά ότι δεν κολλήσουν από το προσκύνημα των εικόνων. Κατά την 7^η Οικουμενική Σύνοδο το 787 μ.Χ αποφάνθηκε ότι στις εικόνες απονέμεται τιμή και για λόγους δημόσιας υγείας η τιμή μπορεί να είναι υπόκλιση στην περίπτωση της πανδημίας.

Εάν ένας χριστιανός διακατέχεται από τόσο τεράστια ανάγκη να προσκυνήσει την εικόνα και να θεωρηθεί ότι μόνο έτσι απονέμει τιμές τότε όχι μόνο δεν θα πρόκειται για ολιγοπιστία αλλά ενδεχομένως για κάποιου είδους ειδωλολατρία αφού έτσι υπάρχει η ανάγκη για λατρεία της εικόνας κάτι το οποίο ξεκαθαρίστηκε στην Οικουμενική Σύνοδο και απαγορεύεται αφού λατρεία αποδίδεται μόνο στο θείον.

 

Καταληκτικά σχόλια

Είναι λυπητερό το γεγονός ότι χριστιανοί και ιεράρχες είναι κατώτεροι των περιστάσεων ως προς την συμπεριφορά και την στάση τους απέναντι στην πανδημία. Όπως προαναφέρθηκε η πανδημία δοκιμάζει μεταξύ άλλων την πίστη μας αλλά μεγάλη μερίδα του κλήρου και του χριστιανικού ποιμνίου εκλαμβάνει  λανθασμένα την πραγματική δοκιμασία. Με πωρωμένη συνείδηση σπέρνουν την διχόνοια ανάμεσα στους χριστιανούς, στοχοποιούν χριστιανούς που εργάζονται ως προς την παρεμπόδιση της πανδημίας κατηγορώντας τους ότι πράττουν αντίχριστο έργο. Παρουσιάζουν μεσαιωνικές αντιλήψεις και επιδεικνύουν ανώριμη συμπεριφορά που θέτει σε κίνδυνο την ζωή και την υγεία χριστιανών αλλά και το σύνολο της κοινωνίας γενικότερα.

Με τυφλό θρησκευτικό φανατισμό αναιρούν βασικές αρχές του χριστιανικού ορθόδοξου δόγματος και πρέπει να εξεταστεί το ενδεχόμενο αν γίνεται, έστω και άθελα ή από εγωπάθεια, αναίρεση του Λόγου του Ιησού Χριστού και προσπάθεια ανύψωσης του χριστιανικού δόγματος υπεράνω του Θεού που λατρεύει, όπου σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα πρόκειται για σημείο των καιρών.

Καλώ τους χριστιανούς να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση και να τηρήσουν τα μέτρα που προβλέπονται από τα Διατάγματα του Υπουργείου Υγείας. Το κλείσιμο των εκκλησιών και η μη προσέλευση των χριστιανών δεν δυσαρεστεί τον Θεό γιατί ο Θεός θέλει να είμαστε υγιείς και να μην χαθούμε άδικα. Στις πωρωμένες φωνές που μας καλούν σε προσέλευση στις εκκλησίες ως ομολογία πίστεως αντιπαραθέτουμε τα ίδια τα λόγια του Ιησού Χριστού που μας λέει ξεκάθαρα να λατρέψουμε τον Θεό ως πνεύμα και ως πραγματικοί λατρευτές. Μας διαβεβαιώνει ότι  δεν επιβάλλεται η παρουσία σε εκκλησίες και ναούς. Τελικά η πανδημία ίσως να προσφέρεται για ενδυνάμωση της πίστης μας αφού επιβάλλεται να μείνουμε μακριά από τις εκκλησίες όπου αρκετοί προσέρχονται εντελώς εθιμοτυπικά και τυπολατρικά χωρίς να λατρεύουν πραγματικά τον Θεό και εδώ πρέπει να εστιάσουμε τις προσπάθειες και τις προσευχές μας.

Να λατρέψουμε τον Θεό από το σπίτι μας, ας νιώσουμε τον Ιησού Χριστό μέσα στις καρδιές μας, να προσευχηθούμε για τους ασθενείς να βγουν από το νοσοκομείο και να μην γινόμαστε η αιτία που θα πηγαίνουν νοσοκομείο. Ας διαβάσουμε την Αγία Γραφή, να ενστερνιστούμε τον Λόγο του Θεού, να βρούμε την αλήθεια, να γίνουμε πραγματικοί λατρευτές του Θεού.

Ας νικήσουμε την πανδημία του κορωνοϊού και τότε όλοι θα προσέλθουμε ξανά στις εκκλησίες για πανηγυρική δοξολογία υπό τους ήχους των χαρμόσυνων καμπάνων, να υμνήσουμε τον Ιησού Χριστό, να τον ευχαριστήσουμε για το έλεος Του αλλά αυτό που ίσως επιβάλλεται πρώτα, είναι να Τον συναντήσουμε ξανά στις καρδιές μας.

 

 

ΕΝΔΟΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΛΟΙΜΩΞΕΙΣ:
Η ΣΙΩΠΗΛΗ ‘’ ΠΑΝΔΗΜΙΑ ‘’ ΚΑΙ Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

 

 

Όταν όλος ο πλανήτης βρίσκεται στην δίνη του δεύτερου κύματος της πανδημίας θα έλεγε κάποιος ότι είναι δευτερεύων σημασίας να μιλήσεις για τις επόμενες ή ήδη υφιστάμενες προκλήσεις της Δημόσιας Υγείας όμως όποιος κοιτάζει στο μέλλον , προετοιμάζεται κατάλληλα και είναι φυσικό επακόλουθο να πρωτοπορήσει όταν με μαθηματική ακρίβεια ένα πρόβλημα διογκωθεί ώστε να καταστεί άμεση και επείγον προτεραιότητα σε παγκόσμιο επίπεδο για όλους τους εμπλεκόμενους φορείς και οργανισμούς.

Εδώ και δεκαετίες συντελείται μία σιωπηλή πανδημία, οι ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις και οι οποίες στο μέλλον πρόκειται να καταστεί το Νο.1 πρόβλημα της Δημόσιας Υγείας σύμφωνα με προειδοποιήσεις κορυφαίων γιατρών και επιστημόνων. Οι προειδοποιήσεις αυτές είναι έγκυρες και αν δεν ξεκινήσει μία ‘’εκστρατεία ’’ για την αντιμετώπιση τους τότε θα βρεθούμε ενώπιον αρνητικών εξελίξεων και ίσως μη αντιστρέψιμων καταστάσεων.

Οι συνέπειες των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων είναι πολυεπίπεδες με σημαντικό βαθμό επιβάρυνσης της Δημόσιας Υγείας όπως θάνατοι, παράταση νοσηλείας ασθενών άρα αυξημένο κόστος, επιπλοκές στην θεραπεία των ασθενών κλπ. Το πρόβλημα των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων είναι υποτιμημένο γιατί προσωπικά θεωρώ σίγουρο το γεγονός ότι δεν καταγράφονται όλες οι περιπτώσεις μόλυνσης ασθενών με ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις και φυσικά οι προειδοποιήσεις γιατρών και επιστημόνων για την δημιουργία ανθεκτικών βακτηρίων, ιών κλπ όπου δεν θα μπορούν να καταπολεμηθούν αποτελεσματικά στο μέλλον με απολυμάνσεις και αποστειρώσεις.

 Η δημοσίευση αυτού του ποστ αποσκοπεί πολύ ξεκάθαρα στην  προειδοποίηση για το πρόβλημα των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων και την αναμενόμενη αρνητική εξέλιξη της κατάστασης, ενώνοντας τις δικές μου ανησυχίες με τις υπάρχουσες από κορυφαίους γιατρούς και επιστήμονες. Προτείνω τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και όλα τους διεθνείς οργανισμούς που σχετίζονται με την Δημόσια Υγεία, τα Υπουργεία Υγείας να αρχίσουν τον σχεδιασμό για αναθεώρηση της αντιμετώπισης  των ενδονοσοκειαμών λοιμώξεων, να δοθούν περισσότερα κονδύλια για έρευνες σχετικά με το θέμα αυτό. Επίσης, άνθρωποι όπως ο Bill Gates που δραστηριοποιούνται εθελοντικά με την Δημόσια Υγεία και την χορήγηση κονδυλίων για ερευνητικά προγράμματα να προχωρήσουν σε εξαγγελία προγραμμάτων χορηγιών και υποστήριξης σε επιστημονικές ομάδες και πανεπιστήμια σχετικά με τις ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις.

Επίσης προτείνω στο οργανισμό που απονέμει τα Νόμπελ, να δώσει έξτρα μονάδες για μελλοντικό Νόμπελ Ιατρικής σε όποιον επιστήμονα καταφέρει να φέρει εις πέρας έρευνα ή επιστημονική ανακάλυψη η οποία θα συμβάλλει στην ουσιαστική αντιμετώπιση των ενδονοσκομειακών λοιμώξεων. Ναι είναι προκατειλημμένη και κατευθυνόμενη δήλωση και ίσως να εμποδίζεται από τους κανονισμούς του οργανισμού όμως θα αποτελέσει εξαιρετικό κίνητρο ώστε κορυφαίοι επιστήμονες  να ασχοληθούν με τον τομέα αυτό με πρωτοποριακές έρευνες.

ΥΓ: Το ποστ αυτό είναι αποτέλεσμα μετά την ανάγνωση του δημοσιεύματος για το περιστατικό ενδονοσοκομειακής λοίμωξης από πολυανθεκτικό στέλεχος ψευδομονάδας σε 8 ασθενείς οι οποίοι εγχειρίστηκαν για καταρράκτη στην Κύπρο.

Δημοσιεύματα Τύπου: 

https://www.alphanews.live/cyprus/se-krisimi-katastasi-8-astheneis-poy-ypoblithikan-se-egheirisi-katarrakti

https://www.sigmalive.com/news/dimosia-igeia/682303/sto-makareio-8-astheneis-meta-apo-egxeirisi-katarrakti-parousiasan-epiplokes

ΚΑΠΟΤΕ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ……..

 

Υπήρχαν κάποτε κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι πήραν δικό τους άρρωστο συγγενή στο νοσοκομείο ώστε να θεραπευτεί. Αποφάσισαν να πάνε στο συγκεκριμένο νοσοκομείο γιατί ο Διευθυντής του ήταν αλάνθαστος και πάντοτε εκπαίδευε τους καλύτερους γιατρούς οπότε η σωτηρία του άρρωστου ήταν εγγυημένη.

Σαν έφτασαν στο νοσοκομείο είδαν ένα καινούριο γιατρό με αστραφτερή άσπρη μπλούζα, νεαρό και με επιτυχίες σε σοβαρά νοσήματα. Όμως οι άνθρωποι μόλις είδαν τον καινούριο γιατρό, δεν αντέδρασαν φυσιολογικά, δηλαδή να παραμερίσουν και να αφήσουν τον γιατρό απλώς να κάνει την δουλειά του. Για κάποιον ανεξήγητο τρόπο ή ίσως επηρεάστηκαν από τα ψέματα του τρελού νεκροθάφτη - του οποίου μειώθηκαν οι δουλειές του εξαιτίας των άριστων υπηρεσιών που προσφέρει το Νοσοκομείο – άρχισαν να είναι άκρως επιθετικοί και βίαιοι με τον νέο γιατρό.

Δεν τους ένοιαξε καθόλου ο δικός τους άρρωστος άνθρωπος, μάλιστα πήραν το νυστέρι και τον τεμάχισαν ώστε να πουν ψέματα ότι έφταιξε ο νέος γιατρός. Μετά πήραν τον νυστέρι και επιτέθηκαν στον νέο γιατρό, πήραν χημικές ουσίες από το νεκροτομείο και άρχισαν να τις ρίχνουν στον νέο γιατρό.

Πίστεψαν τα ψέματα του νεκροθάφτη ότι ο νέος γιατρός μεταμφιέστηκε με την αστραφτερή άσπρη μπλούζα του ενώ στην ουσία είναι ένας δολοφόνος που πήγε στο Νοσοκομείο για να σκοτώσει ανθρώπους αντί να τους σώσει. Οι άνθρωποι ξέφυγαν, άρχισαν να μπαίνουν στους θαλάμους και να σκοτώνουν και άλλους ασθενείς λέγοντας ότι είναι ο νέος γιατρός το έκανε παρόλο που οι κάμερες του Νοσοκομείου έδειξαν ξεκάθαρα ότι αυτοί το έκαναν !!

Σε κάποια στιγμή βλέποντας αυτό τον παραλογισμό αποφάσισε να επέμβει ο Διευθυντής του Νοσοκομείου τον οποίο κανένας δεν αμφισβητούσε και όλοι ήξεραν ότι ο λόγος του είναι συμβόλαιο.

Ο Διευθυντής λοιπόν ρώτησε τους ανθρώπους γιατί προέβαιναν σε τέτοιες απεχθείς πράξεις ….

Τους ρώτησε γιατί δεν τον εμπιστεύονταν πλέον, γιατί αμφισβητούσαν την επιλογή του να διορίσει ένα νέο γιατρό και την μεθοδολογία που θα χρησιμοποιήσει για να σώσει τον ασθενή…

Και παρόλο που οι άνθρωποι ήταν ευγνώμονες στον Διευθυντή του Νοσοκομείου γιατί τους έσωσε την ζωή τόσες πολλές φορές, τώρα πίστεψαν τα λόγια του νεκροθάφτη και έδειξαν πάλι το κακό τους πρόσωπο. Άρχισαν και έβριζαν τον Διευθυντή του Νοσοκομείου γιατί έδωσε τόση αστραφτερή μπλούζα στον νέο γιατρό, ζήλεψαν γιατί διόρισε εκείνον τον νεαρό ως γιατρό και όχι κάποιον από αυτούς. Ο Διευθυντής του Νοσοκομείου τους απάντησε ότι έλαβε την κατάλληλη εκπαίδευση και αρίστευσε.  Επιτέθηκαν στον Διευθυντή του Νοσοκομείου γιατί πλέον είχαν την απαίτηση τα παιδιά τους να διοριστούν εκεί με έτσι αστραφτερή μπλούζα και ο Διευθυντής τους απάντησε ότι με αυτή την βάρβαρη συμπεριφορά και τα παιδιά σας θα βιώσουν το μίσος και την έχθρα του πρωτόγονου όχλου, ότι κάνετε εσείς τώρα.

Τότε το μίσος και η παράνοια γέμισαν τα μυαλά των ανθρώπων και άρχισαν να καίνε το Νοσοκομείο, να γκρεμίζουν τους τοίχους με βαριοπούλες, να σπάνε τον ιατρικό εξοπλισμό.

Ο Διευθυντής πήρε τον νέο γιατρό και φύγανε μακριά. Και πλέον δεν υπήρχε ούτε Διευθυντής του Νοσοκομείου ο οποίος θα μεριμνούσε για την σωτηρία των ανθρώπων και για τις ζωές τους αλλά ούτε γιατροί για να προσφέρουν τις υπηρεσίες.

 

Το μόνο που απέμεινε ήταν ένα γκρεμισμένο και μισοκαμένο Νοσοκομείο με χιλιάδες νεκρούς.

Οι άνθρωποι υπέφεραν και πέθαιναν χωρίς να υπάρχει ελπίδα σωτηρίας γι’ αυτούς γιατί πλέον δεν υπήρχε το Νοσοκομείο να τους σώσει.

Υπήρχε μόνο ο τρελός νεκροθάφτης που είχε πλέον απεριόριστη δουλειά. Σαν έσκαβε τον τάφο των ανθρώπων γελούσε πονηρά γιατί πίστεψαν τα ψέματα του και το νεκροταφείο του πλέον γέμιζε ασφυκτικά με νέα χιλιάδες πτώματα σε καθημερινό επίπεδο …..

 

--------------------------            --------------------------------------------------------

Μία αλληγορική ιστορία όπου απεικονίζεται η σημερινή κατάσταση στην Ανθρωπότητα …

Διευθυντής του Νοσοκομείου είναι ο Θεός.

Ο νέος γιατρός είναι ο Εκλεκτός Του.

Νοσοκομείο είναι το Έλεος του Θεού, εκεί όπου μπορούν να απευθυνθούν οι άνθρωποι για να σωθούν.

Νεκροθάφτης είναι ο ανθρωποκτόνος διάβολος και το νεκροταφείο του είναι η κόλαση.

Ασθενής θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε, η Ανθρωπότητα σε συλλογικό επίπεδο, μία χώρα, μία αρνητική κατάσταση. Οι άνθρωποι στην ιστορία είναι οι άνθρωποι και ειδικά οι χριστιανοί. Το ίδιο βάρβαροι, ηλίθιοι, κομπλεξικοί, ζηλόφθονες και άχρηστοι.

 

Τώρα μπορείς να καταλάβεις τι πραγματικά κάνεις και τι σου επιφυλάσσει το μέλλον Άνθρωπε ?

 

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΥΠΑΙΘΡΟ: ΚΟΡΟΝΟΪΟΣ ΚΑΙ ΚΛΙΜΑΤΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ

Παρακολουθώ με ενδιαφέρον την ροή ειδήσεων σχετικά με την πανδημία όχι μόνο για επιδημιολογικούς λόγους αλλά και τον αντίκτυπο σε όλες τις πτυχές του πολιτισμού.

Η πανδημία του COVID-19 είναι μία παγκόσμια κρίση, η οποία δεν περιορίζεται μόνο σε υγειονομική κρίση αλλά εξαπλώνεται σε οικονομική, κοινωνική, πολιτική  και κρίση αξιών.

Οι μεγιστάνες του χρήματος πάντα λένε ότι σε μία κρίση κρύβονται ευκαιρίες και έτσι θα πρέπει να αποτελεί πλέον η πανδημία του κορονοϊού. Αφού εμφανίστηκε θα πρέπει ατομικά και συλλογικά να την εκμεταλλευτούμε ώστε να θέσουμε τις βάσεις για ένα καλύτερο και ασφαλέστερο μέλλον σε όλα τα επίπεδα. Να βρούμε την ευκαιρία σε αυτή την κρίση, να την αξιοποιήσουμε στο έπακρο και να γίνει το θεμέλιο για το μέλλον.

Ήδη είδαμε σημαντικές μεταβολές στην παγκόσμια οικονομία, όπως εκτίναξη της χρήσης των ψηφιακών αγορών αλλά και την διεκπεραίωση των επαγγελματικών υποχρεώσεων μέσω διαδικτύου. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ήδη εξέφρασαν την ευκαιρία που εντόπισαν από την πανδημία και έθεσαν ως στόχο την ανάπτυξη της λεγόμενης πράσινης οικονομίας.

Όμως δεν νοείται πράσινη οικονομία χωρίς ουσιαστικά μέτρα για την αντιμετώπιση της αστυφιλίας και αφού το πρόβλημα είναι τρομακτικό για την ύπαιθρο των ευρωπαϊκών χωρών και ειδικά για τις μεσογειακές χώρες, όπου θα γίνει περιληπτική αναφορά με μελέτη περίπτωσης την Κύπρο.

Όμως πριν αναφέρω τις θέσεις μου για το θέμα αυτό θα ήθελα να αναφέρω κάποια γεγονότα που προέκυψαν την τελευταία εβδομάδα:

Ø  Ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών σε μήνυμα του και μετά από δημοσίευση της μελέτης δήλωσε ότι τα κρούσματα κορονοϊού σε παγκόσμιο επίπεδο σε ποσοστό 90 % αφορά αστικές περιοχές.

Ø  Αυξήθηκε το ενδιαφέρον αλλά και οι πωλήσεις νησιών και καταφυγίων σε εκατομμυριούχους γιατί πιστεύουν ότι αποτελούν ασφαλές μέρος για προστασία από την πανδημία.

Ø  Στην τεράστια πυρκαγιά που ξέσπασε την περασμένη εβδομάδα στην Πορτογαλία, στα ρεπορτάζ έγινε αναφορά ότι η Πορτογαλία αντιμετωπίζει τεράστιο πρόβλημα με τις πυρκαγιές γιατί εκτός από τις επιπτώσεις των κλιματικών αλλαγών (ξηρασία, μειωμένες βροχοπτώσεις, καύσωνες) που εντείνουν το πρόβλημα, η αστυφιλία επιδεινώνει το πρόβλημα αφού δεν υπάρχουν πλέον άνθρωποι στην ύπαιθρο να περιποιούνται τις εκτάσεις όπως κόψιμο θάμνων, καθαρισμός από ξηρά χόρτα κλπ

Η ευκαιρία για επιστροφή στην ύπαιθρο

Οπότε πιστεύω ακράδαντα ότι η κρίση της πανδημίας, η διακήρυξη για ανάπτυξη της πράσινης οικονομίας αποτελούν την χρυσή ευκαιρία για τις κυβερνήσεις ειδικά για τις μεσογειακές χώρες ώστε να προωθήσουν την επιστροφή στην ύπαιθρο και στην αντιμετώπιση της αστυφιλίας.

Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ δίνει έμφαση ότι η κρίση της πανδημίας μας δίνει την ευκαιρία να ξαναχτίσουμε τις πόλεις μας, να αναθεωρήσουμε το αστικό περιβάλλον και τον τρόπο ζωής μας αλλά πιστεύω ότι πρέπει να δοθεί προτεραιότητα για επιστροφή στην ύπαιθρο.

Φυσικά και οι πόλεις πρέπει να γίνουν πιο ανθρώπινες, πιο οικολογικές, πιο ‘’ έξυπνες ‘’ με την βοήθεια της τεχνολογίας αλλά οι χώρες που θα επιτύχουν στο μέλλον θα είναι οι χώρες που θα αξιοποιήσουν στο έπακρο την ύπαιθρο τους, καταρχάς κάνοντας τις περιοχές της ξανά κατοικήσιμες και σε περιοχές όπου μία σύγχρονη οικογένεια θα μπορεί να διαβιώσει με όλες τις σύγχρονες ανέσεις σε μία πόλη και φυσικά να υπάρχουν ευκαιρίες για εργασία. Σε αυτό τον τομέα μπορεί να βοηθήσει ότι αρκετές δουλειές γίνονται μέσω διαδικτύου πλέον και δεν είναι απαραίτητη η φυσική παρουσία του εργαζόμενου στον χώρο εργασίας. Η τάση αυτή αναμένεται να αυξηθεί στο μέλλον οπότε δεν θα υπάρχει κανένα κώλυμα για κάποιον νέο να ζει στην ύπαιθρο και να εργάζεται από το σπίτι.

Παρατηρούμε ότι εκατομμυριούχοι αγοράζουν απομονωμένες περιοχές όπως νησιά ή καταφύγια ώστε να νιώθουν πιο ασφαλείς από την πανδημία. Θα υπάρχουν αρκετοί οι οποίοι θα πουν ‘’ αυτοί έχουν τα λεφτά να το πράξουν αυτό και έτσι θα προστατευτούν καλύτερα από την πανδημία, ενώ εμείς οι φτωχοί είμαστε στο έλεος του Θεού ‘’. Και όμως δεν είναι έτσι τα πράγματα … Αν αποφασίσει κάποιος να ζήσει στην ύπαιθρο (και τονίζω εφόσον υπάρχουν ευκαιρίες εργασίας και ανέσεις της σύγχρονης ζωής, εδώ που πρέπει να παρέμβουν οι κυβερνήσεις) θα βρίσκεται στην ίδια μοίρα με ένα εκατομμυριούχο που ξόδεψε ένα κάρο λεφτά για να αγοράσει ας πούμε ένα μικρό νησί. Εξάλλου η ζωή στην ύπαιθρο εκτός από τα πλεονεκτήματα που προσφέρει σε ποιοτική ζωή, στον καιρό της καραντίνας οι κάτοικοι της ήταν τυχεροί και θα είχαν περισσότερες κινήσεις ελευθερίας από κάποιον που έπρεπε να περιοριστεί σε ένα διαμέρισμα 70 τμ σε πολυκατοικία μέσα στην πόλη.

Οπότε παρατηρώντας την ροή των γεγονότων που προκύπτουν από την πανδημία του κορονοϊού, οι κυβερνήσεις με σωστό μάρκετινγκ και εφόσον προβούν σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες θα μπορούν πιο εύκολα να πείσουν νέους ανθρώπους να μείνουν στην ύπαιθρο, ακόμη να σκεφτούν να μετακομίσουν στην ύπαιθρο και να ζήσουν εκεί.

Το πόσο σημαντικό είναι η αξιοποίηση της υπαίθρου για την αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο στην περιποίηση των περιοχών ώστε να μειωθούν οι πυρκαγιές αλλά προσφέρει πολλαπλές ευκαιρίες. Για παράδειγμα σε ένα χωριό θα πρέπει να περπατήσεις 3 λεπτά ή με το ποδήλατο 1 λεπτό ώστε να πας στην καφετέρια ή στο περίπτερο ενώ στην πόλη πιθανόν να χρησιμοποιήσουμε το αυτοκίνητο άρα έχουμε περισσότερη σπατάλη ορυκτών καυσίμων και αυξανόμενες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου. Κάποιος που θα ζει στην ύπαιθρο θα θελήσει ενδεχομένως να προχωρήσει σε οργανωμένη δενδροφύτευση για καλλωπισμό της περιοχής ή την φύτευση οπωροφόρων δέντρων είτε για προσωπική κατανάλωση είτε για συμπλήρωση του μηνιαίου εισοδήματος είτε για πλήρης εργασία, οπότε αυτό αμέσως συνεπάγεται με ορθότερη χρήση της γης σε αντίθεση με την εγκατάλειψη, τα δέντρα αποτελούν σημαντική πηγή απορρόφησης διοξειδίου του άνθρακα κλπ  

Κυπριακή (και μεσογειακή) πραγματικότητα

Αν παρακολουθήσει κάποιος την εξέλιξη των πραγμάτων σχετικά με την αντιμετώπιση της αστυφιλίας θα παρατηρήσει ότι η κατάσταση είναι τραγική. Στην Κύπρο το θέμα της αντιμετώπισης της αστυφιλίας είναι πάντα ψηλά στις προεκλογικές δεσμεύσεις πριν τις προεδρικές εκλογές εδώ και δεκαετίες αλλά δυστυχώς πολλά λίγα έχουν γίνει μέχρι σήμερα με αποτέλεσμα να παρατηρούμε ερήμωση της κυπριακής υπαίθρου.

Οι κάτοικοι της υπαίθρου διαμαρτύρονται γιατί συνεχώς βρίσκονται αντιμέτωποι με ακόμη πιο δυσχερείς καταστάσεις της καθημερινής αντί να βελτιώνονται τα πράγματα όπως η απουσία τραπεζικού ιδρύματος, αναπτυξιακά έργα, ευκαιρίες απασχόλησης, μειωμένο ή και καθόλου ιατρικό ίδρυμα κλπ

Υπάρχουν αμέτρητες συζητήσεις και μελέτες για την αντιμετώπιση της αστυφιλίας οπότε στην παρόν αναφορά θα ήταν άσκοπο να παραθέσω προτάσεις ή να παπαγαλίσω γιατί  μπορεί και να ειπώθηκαν ήδη. Αν υπάρξει μία ουσιαστική δημόσια συζήτηση θα επανέλθω παραθέτοντας προτάσεις με επιχειρήματα και γεγονότα υποστηρίζοντας ολοκληρωμένα την πρόταση μου για αξιοποίηση της ευκαιρίας από την πανδημία ώστε να αντιμετωπιστεί η αστυφιλία και η ύπαιθρος να αποτελεί επιλογή για μόνιμη διαβίωση.

Ο σκοπός ήταν να επισημανθεί η χρυσή ευκαιρία που παρουσιάζεται με την κρίση της πανδημίας ώστε να έρθει ξανά στο προσκήνιο αλλά και να αξιοποιηθεί ουσιαστικά ώστε να ξεπεραστεί το πρόβλημα της αστυφιλίας και να δοθούν κίνητρα και λόγοι για επιστροφή στην ύπαιθρο.

Χρειάζεται όραμα, πολιτική βούληση ώστε η ύπαιθρος να αποτελεί περιοχή όπου κάποιος θα έχει ευκαιρίες απασχόλησης και ανέσεις της σύγχρονης ζωής. Χρειάζεται σωστό μάρκετινγκ για να πείσεις τους νέους να παραμείνουν στα χωριά τους αλλά και να προσελκύσεις περισσότερους ώστε να επιλέξουν την ύπαιθρο για μόνιμη κατοικία.

Όσο για τα κονδύλια που απαιτούνται για την ανάπτυξη της υπαίθρου εύκολα μπορούν να ανευρεθούν. Υπάρχει κονδύλι για την ύπαιθρο στον κρατικό προϋπολογισμό, υπάρχουν πολλά προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που αφορούν τις κλιματικές αλλαγές, την αγροτική παραγωγή, την αντιμετώπιση της αστυφιλίας τα οποία μπορούν να αξιοποιηθούν. Ενδεχομένως θα μπορούσαν κάποια κονδύλια να απορροφηθούν από την αντιμετώπιση του COVID-19 ή η Ευρωπαϊκή Ένωση και ξεχωριστά τα κράτη να διαθέσουν κονδύλια για ανάπτυξη της υπαίθρου ως μέρος αντιμετώπισης της πανδημίας με το σκεπτικό του αποσυμφορισμού των αστικών κέντρων.

Επιστροφή στην ύπαιθρο λοιπόν για περισσότερη ασφάλεια από την πανδημία, για πιο ποιοτική ζωή, για αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών. Μπορούμε να το κάνουμε ;

Θα αξιοποιήσουμε την ευκαιρία που αναδύθηκε από την πανδημία ώστε ένα διαχρονικό πρόβλημα να αντιμετωπιστεί ουσιαστικά αλλά και να μετατραπεί ενδεχομένως σε πηγή ανάπτυξης για την οικονομία της χώρας ή θα την προσπεράσουμε συνεχίζοντας ένα δρόμο χωρίς ουσιαστικό όραμα για το μέλλον ;

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

Έκθεση ΟΗΕ για τα κρούσματα κορονοϊού στις αστικές περιοχές

https://www.un.org/en/coronavirus/covid-19-urban-world

https://economytoday.sigmalive.com/oikonomia/kosmos/28579_ploysioi-agorazoyn-nisia-gia-na-prostateytoyn-apo-ton-koronoio